ျပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလ၂၂ရက္မွာ ျမန္မာကလပ္ကဦးစီးျပီး sentosa ကြၽန္းက Compass ballroom မွာ က်မတို႕ႏိုင္ငံရဲ့ ျပည္သူ႕ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေဟာေျပာပြဲကို သြားၾကည့္ရင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပထမဆုံးအၾကိမ္ ခပ္ေဝးေဝးကေန လူကိုယ္တိုင္ျမင္ဖူးခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္လာကတဲက မိုက္ကေလးကိုင္ျပီး တျပဳံးျပဳံးနဲ႕ မရပ္မနား စကားေျပာသြားလိုက္တာမ်ား ဟိတ္ဟန္ကင္းလိုက္တာ။ ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳေလးစားရတဲ့ ကမာ႓သိအမ်ိဳးသမီးၾကီးျဖစ္တာေတာင္ အန္တီ့မ်က္ႏွာမွာအျပဳံးကလြဲလို႕ ဘာမွမရွိ။ အိမ္မွာ သား၊သမီး၊ ေမာင္၊ညီမ၊ ေျမး၊ ျမစ္ေတြနဲ႕ စကားေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ေျပာေနတဲ့အတိုင္း။
(ပံုကို Google ကယူပါတယ္)
" ဘယ္ႏိုင္ငံပဲေရာက္ေရာက္၊ ဘာႏိုင္ငံသားပဲခံခံ က်မအေနနဲ႕ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့သူေတြအားလုံး ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါပဲ" ဆိုတဲ့အတိုင္း အားလုံးကိုတေျပးညီဆက္ဆံရင္း ရတဲ့အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္း က်မတို႕ရဲ့ ( အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြရဲ့) ေတြးပံုေတြးနည္းကို ပညာသားပါပါတည့္မတ္ေပးသြားတာ၊ ေမးလာသမွ်ေမးခြန္းတိုင္းကို သူ႕စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း၊ သူ႕မူအတိုင္း၊ သူ႕ယုံၾကည္ခ်က္အတိုင္း လက္တမ္းရွင္းလင္း ေျဖသြားလိုက္တာမ်ား ခမ္းမၾကီးတခုလုံး သေဘာက် လက္ခုပ္သံေတြကို ညံေနတာပါပဲ။ တကယ္လို႕အန္တီ့မွာသာ အခ်ိန္ပိုရွိရင္ သူ႕ေရွ႕က ဖန္ဇလံုၾကီး၃လုံးအျပည့္ ေမးခြန္းေတြကို တခုျပီးတခု မေမာမပန္းထိုင္ေျဖမယ္လို႕ က်မကေတာ့ယုံပါတယ္။
ပြဲျပီးသြားေပမဲ့ အန္တီရဲ့ ေဟာေျပာမႈေတြအေၾကာင္းကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံရဲ့သတင္းစာတိုင္းမွာ၊ ေရဒီယိုေတြမွာေဝေဝဆာဆာပါပဲ။ "အန္စန္းစုဂ်ီးက နင္တို႕ႏိုင္ငံကေန ငါတို႕ႏိုင္ငံက ေလ့လာသင္ယူဖို႕လိုတယ္လို႕ေျပာသြားတယ္ဆို " လို႕ေမးလာတဲ့ ရုံးက ဒီႏိုင္ငံသားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ကို က်မျပဳံးပဲျပမိပါတယ္။ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ၁နာရီအခ်ိန္အတြင္း အန္တီ့ဆီမွာေတြ႕ရတာက အန္တီ့ရဲ့ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မႈပါ။ တခ်ိဳ႕ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေတာင္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနျပီရယ္လို႕ အထင္ေသးေနတဲ့ က်မေတာ့ေရႊျပည္ၾကီးအတြက္ အန္တီ့မွာယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႕ပါ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာအခ်မ္းသာဆုံးဆိုတဲ့ ဒီကြၽန္းႏိုင္ငံငယ္ေလးရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို "ရွင္တို႕လဲ က်မတို႕ႏိုင္ငံကေန ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ပါလိမ့္မယ္" လို႕ေျပာသြားတယ္ဆိုကတဲက သူ႕ရဲ့က်မေတာ့ႏိုင္ငံမွာထားတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
အန္တီရဲ့ေဟာေျပာပြဲေတြအေၾကာင္းအေသးစိတ္ေရးဖို႕ က်မမွာစိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ facebook မွာ၊ သတင္းဆိုက္ေတြမွာ၊ youtube မွာ သတင္းအစုံအလင္ကို နားေထာင္၊ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို ကိုယ္ကသူမ်ားလို ႏိႈက္ႏိႈက္ခြၽတ္ခြၽတ္ မေလ့လာဘူးလို႕မသိ၊ သိသေလာက္ေလးနဲ႕ေရးရင္လဲ အမွားေတြပါျပီး ဆရာလုပ္သလိုျဖစ္မွာဆိုးတာနဲ႕ ေရးဖို႕ေတာ္ေတာ္လက္တြန္႕ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီေျပာသြားတဲ့အေၾကာင္းအရာေလးတခုက က်မစိတ္ထဲမွာရွိတဲ့အေၾကာင္းေလးတခုနဲ႕ အေတာ္တိုက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၾကိဳျပီးေျပာခ်င္တာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီစကားကို ဒီသေဘာနဲ႕ေျပာသြားပါတယ္လို႕ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အန္တီေျပာသြားတဲ့ စကားေလးကို က်မနားလည္သလို၊ စိတ္ထဲခံစားမိသလို ေရးတာျဖစ္ေၾကာင္း အရင္စကားခံပါရေစ။
"ငါတို႕ႏိုင္ငံကမ်က္ႏွာငယ္လို႕ ငါတို႕မ်က္ႏွာငယ္လို႕ စိတ္ထားမဲ့အစား၊ ငါတို႕ႏိုင္ငံ မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္လို႕ငါတို႕လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြေတာ့ေမြးေစခ်င္တယ္။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)"
က်မလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကေနျပီး သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ပညာလာသင္၊ အလုပ္လာလုပ္တဲ့သူေတြေတာ့သိၾကမွာပါ။ အလုပ္မွာ၊ ေက်ာင္းမွာ လူမ်ိဳးျခားတေယာက္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ ငါတို႕ရုံးက ျမန္မာက၊ ငါတို႕ေက်ာင္းက ျမန္မာကေလ ဆိုတာမ်ိဳးကိုပိုျပီးသုံးၾကပါတယ္။ ျမန္မာတင္ပဲလားဆိုေတာ့လဲမဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႕နည္းတူ ဒီႏိုင္ငံေလးမွာလာျပီး ေနထိုင္ၾကတဲ့သူတိုင္းပါပဲ။ ဖိလစ္ပင္းႏိုး၊ တရုတ္ (ျပည္မၾကီးက တရုတ္)၊ အိႏိၵယ၊ အင္ဒိုနီးရွန္ အကုန္တူတူပါပဲ။ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရမွမဟုတ္တာကိုး။ ဒီမွာေျပာခ်င္တာက က်မတို႕တဦးတေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ လုပ္ပံု၊ ကိုင္ပံု၊ အမူအက်င့္ေတြက ကိုယ္ကိုတိုင္အတြက္တင္မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံနဲ့တြဲျပီးသက္မွတ္ခံရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္က်မတို႕တဦးတေယာက္ခ်င္းစီရဲ့အျပဳအမူ၊ အလုပ္အကိုင္နဲ႕ အက်င့္စာရိတ ၱေတြအလြန္ကိုအေရးၾကီးပါတယ္။က်မတို႕တဦးတေယာက္ခ်င္းဆီက သန္းေျခာက္ဆယ္ေသာ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြကို ကိုယ့္ရဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္စားျပဳေနတာပါ။ အန္တီေျပာတာေတြ နားေထာင္ရင္း တိုင္းျပည္တခု အမ်ားအျမင္မွာ မ်က္ႏွာပန္းလွဖို႕၊ အရင္ကလို ျမန္မာႏိုင္ငံကလာတယ္ဆိုရင္ပဲ အထင္တၾကီးနဲ႕ ေလးစားတာခံရဖို႕ ဆိုတာ အစိုးရ၊ အဖြဲ့အစည္း တခုအျပင္ က်မတို႕ေတြမွာလဲ တာဝန္ရွိတယ္ ဆိုတဲ့အေတြးရင္ထဲကိုဝင္လာပါတယ္။
အရင္တုန္းက စစ္အစိုးရလက္ထဲမွာ မဖြံ႕ျဖိဳးတဲ့ႏိုင္ငံေလးဆိုျပီး အေရးတယူမရွိလွတဲ့ တျပည္သားေတြက အခုၾကေတာ့လဲ က်မတို႕ရဲ့ႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို က်မတို႕ထက္ကိုပိုျပီးစိတ္ဝင္စားေနပါတယ္။ ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္မွာ၊ tea break မွာ "နင့္ႏိုင္ငံက portၾကီးေဆာက္ေနျပီဆို။ ေျမေစ်းေတြလဲ မနဲဘူးဆို။ Protest ေတြျဖစ္ေနတယ္ဆို။ အန္စန္းစုဂ်ီးက ဘယ္ႏိုင္ငံသြားျပီး ဘာေတြေဆြးေႏြးတယ္ဆို။ ဘယ္လိုအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာအံုးမယ္ ထင္လဲ" စသျဖင့္ ေမးခြန္းေပါင္းစံုနဲ႕ သူတို႕သိလဲသိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုႏိုင္ငံေရး စီးပြါးေရးရာေတြအျပင္ ခရီးသြားဖို႕ကိုလဲ အေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခရီးမသြားခင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အထင္ကရ ေနရာေတြ အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလးစံုစံုလင္လင္၊ ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ဘက္ကေတြးေတာ့လဲ မွန္ပါတယ္ေလ။ အာရွမွာ အရင္ကလူသြားနည္းတဲ့ ေနရာ၊ အင္တာနက္ေတာ့ ဖုံးတို႕ဆိုတာ မေန႕တေန႕ကမွ အဆင္ေျပစျပဳလာတာ။ ဒါေတာင္အေကာင္းၾကီးမဟုတ္ေသး။ ျမန္မာျပည္ဝင္တာနဲ႕ ဖုံးကို သိမ္းလိုက္တယ္ဆို ဆိုတဲ့ မဟုတ္ကဟုတ္က ေကာလဟာလၾကီးကို သူေဌးကဘယ္ကၾကားလာမွန္းမသိလို႕ ရွင္းရေသးတယ္။
ခရီးသြားဖို႕ေမးတဲ့အခါ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေတာ့ "ထင္ရွားတဲ့ ေနရာေတြက ဘာေတြလဲ။ ဘာေတြရွိလဲ။ ဘာ activitiesေတြလုပ္ႏိုင္မလဲ" ဆိုတာေတြပါဘဲ။ တရက္ ရုံးနားကဆိုင္မွာ ေန႕လည္စာစားေနတုံး ေဘးကပ္ရက္ဝိုင္းကို ျမန္မာအကိုတေယာက္နဲ႕အတူ ျမန္မာမဟုတ္တဲ့ Local မိသားစုတစုလာထိုင္ပါတယ္။ တရုတ္အမ်ိဳးသားက ထမင္းမွာျပီး မစားေသးပဲ ျမန္မာအကို,ကိုျမန္မာႏိုင္ငံကိုသြားလည္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္းကေန ဘယ္ေတြသြားရမလဲေမးေနတာပါ။ သူမ်ားေျပာတာေတြ နားေထာင္တာမေကာင္းဘူးဆိုတာနားလည္ေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္း၊ ခရီးသြားဖို႕အေၾကာင္းေျပာတာဆိုေတာ့ ထမင္းစားရင္းနားစြင့္မိတယ္ဆိုပါေတာ့။ သူေျပာတဲ့အထဲ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ ပုဂံ နဲ႕ ဂိုးဒဲန္းေရာ့ (က်ိဳက္ထီး႐ိုး) ဆိုတာလဲပါရဲ့။ အဲဒီမွာ ျမန္မာအကိုက (ဗိုက္ဆာလို႕လားမသိ) ရန္ကုန္မွာ ေရႊတိဂံုဘုရား၊ မန္းေလးမွာ မဟာျမတ္မုနိနဲ႕ ေရႊေက်ာင္း၊ ပုဂံမွာ
ဘုရားေက်ာင္းေတြ၊ က်ိဳက္ထီး႐ိုးကလဲ ဘုရားပဲဆိုျပီး ျခံုျပီးေျပာေတာ့ "ဟင္ အားလုံးကဘုရားပဲဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ခေလးေတြနဲ႕ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သြားဖို႕စဥ္းစားရအံုးမယ္" ဆိုျပီး စကားဝိုင္းသိမ္းသြားပါတယ္။
က်မစိတ္ထဲမွာေတာ့ " ဒီအကိုႏွယ္..ရန္ကုန္က ကိုလိုနီအေဆာက္အဦးေတြအေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီးလုပ္ၾကံခံသြားရတဲ့ အတြင္းဝင္ရုံးအေၾကာင္း၊ ၁၉၂၀ေက်ာ္ ကတည္းက ေဆာက္တဲ့ ျမန္မာလက္မႈပစည္းေတြ ရႏိုင္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းၾကီးအေၾကာင္း၊ မန္းေလးမွာဆိုလဲ ဦးပိန္တံတားရဲ့ ႐ႉခင္းေတြ၊ တနာရီေလာက္ ကားေမာင္းရင္ေယာက္တဲ့ ျပင္ဦးလြင္ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း၊ သဘာဝေရတံခြန္ေတြ၊ ႐ုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္က ပန္းေတြအေၾကာင္း၊ ပုဂံမွာဆိုလဲ ေရွးေဟာင္းအႏုပညာလက္ရာေတြအေၾကာင္း၊ ဘုရားနံရံက ပန္းခ်ီ ပန္းပုေတြအေၾကာင္း၊ အင္မတန္လွတဲ့ ပုဂံရဲ့ ေနဝင္ခ်ိန္အေၾကာင္းေတြ၊ က်ိဳက္ထီး႐ိုးဆိုလဲ ေတာင္တတ္တာ ဝါသနာပါတဲ့ သူေတြအတြက္ သြားသင့္တဲ့ ခရီးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း" ဆက္ေျပာပါလား လို႕ မခ်င့္မရဲျဖစ္မိပါတယ္။
ဒီလိုေရးတဲ့ ျမန္မာအကို ကိုအျပစ္တင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႕ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္ခရီးသြားသြား ဘုရားကအဓိကပါပဲ။ မန္းေလးမ်ား သြားမယ္ဆိုရင္ "မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားဖူးခဲ့ေနာ္။ တန္ခိုးၾကီးတယ္" လို႕မွာၾကတာပါ။ ဘယ္သူမွ "ဟဲ့ ဘယ္မွမေရာက္ရင္ေတာင္ ဦးပိန္တံတား သြားခဲ့ေနာ္။ ျပင္ဦးလြင္လဲ တက္အံုး" လို႕ ဘယ္သူမွမမွာပါဘူး။ ဒါေတြက ဒုတိယပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကေနရာတခုခုကိုမ်ား တေယာက္ေယာက္ကေျပာလိုက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအရင္ဆုံး စိတ္ထဲဝင္လာတာ ဘုရားပါပဲ။ လူမ်ိဳးျခားေတြအတြက္ေတာ့ ဘုရားေတြက က်မတို႕ေလာက္အဓိကမၾကပါဘူး။ သူတို႕ခရီးသြားတဲ့အခါ စဥ္းစားတဲ့အခ်က္ေတြထဲမွာ ငါဘာေတြလုပ္လို႕ရမလဲ၊ ငါ့ခေလးေတြ ဘာလုပ္လို႕ရမလဲ၊ ဘယ္လိုအစားအစာမ်ိဳးေတြစားရမလဲ၊ သြားရမဲ့ ခရီးလမ္းက လံုျခံုမႈမွရွိရဲ့လား ဆိုတာမ်ိဳးကို ပိုစိတ္ဝင္စားပါတယ္။ တခါကလဲ ရုံးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြေမးလို႕ သူတို႕အေခၚ ဂိုးဒဲန္းေရာ့ အေၾကာင္းေျပာျပေနတာ တေယာက္က လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ တက္ရမဲ့ေတာင္ေတြကဘယ္ေလာက္ျမင့္လဲ လို႕ေမးေတာ့ အေခါက္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ က်ိဳက္ထီး႐ိုးကို လမ္းေလွ်ာက္တမ်ိဳး၊ ကားနဲ႕တဖံု သြားဖူးေပမဲ့မေျဖႏိုင္ပါဘူး။ ငါ နင့္ကိုျပန္ေျပာပါ့မယ္လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ရပါတယ္။
ဒီလိုေရးတဲ့ ျမန္မာအကို ကိုအျပစ္တင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႕ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္ခရီးသြားသြား ဘုရားကအဓိကပါပဲ။ မန္းေလးမ်ား သြားမယ္ဆိုရင္ "မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားဖူးခဲ့ေနာ္။ တန္ခိုးၾကီးတယ္" လို႕မွာၾကတာပါ။ ဘယ္သူမွ "ဟဲ့ ဘယ္မွမေရာက္ရင္ေတာင္ ဦးပိန္တံတား သြားခဲ့ေနာ္။ ျပင္ဦးလြင္လဲ တက္အံုး" လို႕ ဘယ္သူမွမမွာပါဘူး။ ဒါေတြက ဒုတိယပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကေနရာတခုခုကိုမ်ား တေယာက္ေယာက္ကေျပာလိုက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအရင္ဆုံး စိတ္ထဲဝင္လာတာ ဘုရားပါပဲ။ လူမ်ိဳးျခားေတြအတြက္ေတာ့ ဘုရားေတြက က်မတို႕ေလာက္အဓိကမၾကပါဘူး။ သူတို႕ခရီးသြားတဲ့အခါ စဥ္းစားတဲ့အခ်က္ေတြထဲမွာ ငါဘာေတြလုပ္လို႕ရမလဲ၊ ငါ့ခေလးေတြ ဘာလုပ္လို႕ရမလဲ၊ ဘယ္လိုအစားအစာမ်ိဳးေတြစားရမလဲ၊ သြားရမဲ့ ခရီးလမ္းက လံုျခံုမႈမွရွိရဲ့လား ဆိုတာမ်ိဳးကို ပိုစိတ္ဝင္စားပါတယ္။ တခါကလဲ ရုံးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြေမးလို႕ သူတို႕အေခၚ ဂိုးဒဲန္းေရာ့ အေၾကာင္းေျပာျပေနတာ တေယာက္က လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ တက္ရမဲ့ေတာင္ေတြကဘယ္ေလာက္ျမင့္လဲ လို႕ေမးေတာ့ အေခါက္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ က်ိဳက္ထီး႐ိုးကို လမ္းေလွ်ာက္တမ်ိဳး၊ ကားနဲ႕တဖံု သြားဖူးေပမဲ့မေျဖႏိုင္ပါဘူး။ ငါ နင့္ကိုျပန္ေျပာပါ့မယ္လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ရပါတယ္။
သဘာဝေတာေတာင္၊ေရေျမအလွအပရွိျပီးသား က်မတို႕ႏိုင္ငံမွာ ကမာ႓လွည့္ခရီးသြားေတြကိုစြဲေဆာင္ဖို႕ ခက္လွမယ္မထင္ပါဘူး။ အခုေတာင္ ခရီးသြားေတြအရင္ကထက္ အလြန္မ်ားလာတဲ့အတြက္ ဟိုတယ္ေတြေတာင္မေလာက္မငျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္ပါလား။ က်မတို႕ ခရီးမသြားခင္သြားမဲ့ႏိုင္ငံက အသိမိတ္ေဆြေတြကို သြားမဲ့ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေမးျမန္းစံုစမ္းသလို က်မတို႕ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေမးလာတဲ့အခါ ေကာင္းႏိုးရာရာေလးေတြ အၾကံေပးႏိုင္ဖို႕၊ သူတို႕သိခ်င္မယ့္ အခ်က္အလက္ေလးေတြ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေလး ေလ့လာထားရင္ ေကာင္းမယ္လို႕ ႐ိုး႐ိုးေလးေတြးမိပါတယ္။ ဟိုတယ္နဲ႕ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္းဆိုတာ တိုင္းျပည္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြရတဲ့ လုပ္ငန္းဆိုေတာ့ ခရီးသြားေတြမ်ားလာေလေလ၊ တိုင္းျပည္စီးပြါးေရးအတြက္အက်ိဳးရွိေလေလ၊ ျမန္မာျပည္ဆိုတာ ဘာမွလည္စရာမရွိ၊ သံယံဇာတမရွိတဲ့ စုတ္ခ်ာခ်ာႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူေတြပိုသိေလေလ၊ က်မတို႕လိုေရေျမျခားမွာ ေနေနရတဲ့ သူေတြလဲ မ်က္ႏွာမငယ္ရေလေလပါပဲ။
အန္တီ့နဲ႕ Singaporeက ျမန္မာမိသားစုေတြ ေတြ့စုံပြဲကေတာ့ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕ျပီးသြားခဲ့ပါျပီ။ ပြဲအျပီးမွာ က်မလိုပဲ အေတြးေပါင္းစုံနဲ႕ ျပန္လာမဲ့သူေတြလဲ အမ်ားၾကီးပဲရွိမွာပါ။ "အန္တီက အသက္၆၈ႏွစ္ေတာင္ ရွိျပီ။ ေဒၚၾကီးအရြယ္၊ အဖြားအရြယ္။ သူ႕မွာေအးေအးေဆးေဆး သားသမီး၊ ေျမးတစုနဲ႕ မေနႏိုင္ပဲ အလုပ္ေတြမရပ္မနားလုပ္ေနရတာ သနားပါတယ္" လို႕ အကိုတေယာက္နဲ႕ေျပာျဖစ္တဲ့ အခါ " ဟယ္ အန္တီကေျပာတယ္ေလ။ သူ႕ကိုသနားစရာမလိုဘူး။ ဒါကိုသူလုပ္ခ်င္လို႕ကို လုပ္ေနတာ တဲ့" နင္ ေသေသခ်ာခ်ာ နားမေထာင္ဘူးလား"။ ဟုတ္ကဲ့ က်မတို႕ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အန္တီ့ရဲ့ စကားလုံးတိုင္းနီးပါးကို သေဘာက်စြာနဲ႕ပဲ ခမ္းမလွ်ံေအာင္ လက္ခုပ္လဲတီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ခဲ့ ေပမဲ့လဲ အန္တီ့လိုေတြးျပီး အန္တီေျပာသလိုလိုက္လုပ္ႏိုင္ဖို႕ကေတာ့ လူတဦးတေယာက္ခ်င္းစီမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခဲ့သလို လူငယ္ျဖစ္တဲ့ က်မ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ္မျပန္ႏိုင္ခင္ ေရာက္ရာေနရာက ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့ေျမ အတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ စဥ္းစားရင္းနဲ႕ပဲ ဒီစာကိုေရးျဖစ္ပါတယ္။
