ရထားေပၚကအေတြးမ်ား

Blog ေရးမယ္ လုပ္ျပီးခါမွ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြရွုတ္ေနတာနဲ႕ပဲ "တပတ္ကို  တပုဒ္ေတာ့ အနည္းဆုံးတင္မယ္" ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေလးလဲ ပ်က္သြားပါတယ္။ အစတုန္းကေတာ့ အေရာင္ေတြအေၾကာင္းေရး မလို႕ပါပဲ။ ဒါေပမယ္. ခုေတာ့ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး Singapore နဲ႕ပတ္သက္တာေလး  ေရးပါရေစ။



ရထားစီးရင္းနဲ႕ ေတြးျဖစ္တာေလးေတြ၊ ျမင္မိတာေလးေတြပါ။ ဒီမွာ ရထားနဲ႕သြားတာကို MRTနဲ႕သြားတယ္လို႕ ေျပာၾကပါတယ္။ MRT ဆိုတာ Mass Rapid Transit ရဲ့အတိုေကာက္ပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ေတာ့ Subway လို႕ေခၚမယ္ထင္ပါတယ္။ SG မွာရထားလိုင္း ၄လိုင္းနဲ႕ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို သြားလို႕ရပါတယ္။ တေနရာကေန တေနရာကိုသြား ခ်င္ရင္လဲ MRT ကေနဘယ္လိုလာဆိုျပီး လမ္းညႇြန္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ပထမဆုံးစဖြင့္တဲ့ ရထားလိုင္းက YIO CHU KANG နဲ႕ TOA PAYOH ျဖစ္ျပီး ၁၉၈၇ မွာစျပီးဖြင့္ခဲ့တာပါ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ မွာ ဒုတိယ အေစာဆုံးပါပဲ။

Adora တို႕လိုအခ်ိန္ကိုက္ျပီး သြားလာတတ္တဲ့သူ ေတြအတြက္ေတာ့ ယာဥ္ေၾကာပိတ္တာတို႕၊ဘာတို႕မရွိတဲ့ ရထားကိုပဲ သြားလာစရာ ရွိရင္အမ်ားဆုံးသုံးျဖစ္တယ္ေလ။ ကားရွိ တဲ့ သူေတြထဲမွာေတာင္ ကားရပ္ဖို႕ ေစ်းၾကီးတဲ့ေနရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကားရပ္ဖို႕အခက္အခဲ ရွိတဲ့ေနရာေတြဆို ဒီကလူေတြက ေစ်းသက္သာ၊ ေခါင္း႐ႈတ္စရာမလိုဘဲ အဆင္ေျပတဲ့ Public Transport ကိုပဲ သုံးၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္ေလာက္က SGမွာ ျမန္မာဒီေလာက္မမ်ားေသးပါဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တဲ့ သေဘာက လမ္းမွာ၊ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာ ျမန္မာအသံ အခုတႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ ေနရာတကာမၾကားရေသးပါဘူး။ Adora သတိမထားမိတာလဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ရထားထဲ, ကားထဲမွာ သတိထားမိေလာက္ေအာင္ကို ျမန္မာစကားၾကားရတာပါ။၊အဲဒီေတာ့လဲ ကိုယ့္လိုပဲ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ေရျခားေျမျခားမွာအမ်ားၾကီးရွိပါလား ဆိုျပီးအားတက္မိသလို၊ စိတ္ထားမွာတခါတေလေတာ့လဲ ဝမ္းနည္းသလိုပါပဲ။ ဒီၾကားထဲကမွ တခါတေလ ျပဳံးရတာေလးေတြလဲ ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။



ျဖစ္ပံုကဒီလိုပါ။ တရက္မွာ မနက္ရုံးသြားရင္း ရထားေပၚမွာ ငိုက္ေနတုံး ....
"ကိုၾကီး ညီမေလးကို ညာေနတာေတြက ဘုရားမၾကိဳက္ နတ္မၾကိဳက္တဲ့ အလုပ္ေတြပဲ" ဆိုလို႕ လိုက္ရွာတဲ့အခါ အေရွ႕ကအမတေယာက္က သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ စကားေျပာေနတာပါ။ ခိုးနားေထာင္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့လဲ ကိုယ့္ေရွ႕တည့္တည့္ မွာဆိုေတာ့ အကုန္ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို လိုက္ၾကည့္ေတာ့ ျပဳံးေနတာ၂ေယာက္ေလာက္ထပ္ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီအမကေတာ့သူေျပာတာ "ဘယ္သူမွ နားမလည္ေလာက္ဘူး" ထင္လို႕အက်ယ္ၾကီး ခ်စ္သူနဲ႕ လမ္းတေလွ်ာက္ ရန္ျဖစ္တာ မွတ္တိုင္ေရာက္လို႕ ဆင္းသြားတဲ့အထိ ပါပဲ။ 


တေခါက္ကေတာ့ BUS ေပၚမွာပါ။ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ မျမင္ရေပမမဲ့ အေရွ႕ဘက္ မွာ ထိုင္ေနတဲ့ကိုယ္က အသံကအေနာက္တေနရာကေန လာေနမွန္း ခန္႕မွန္းလို႕ရပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္ဘူး၊ ၾကားလဲ နားမလည္ ပါဘူးလို႕ထင္ျပီး ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ ခပ္က်ယ္က်ယ္  ေျပာမိေနၾကတာပါ။


Singapore မွာျမန္မာေတြမ်ားလာသလို တျခားႏိုင္ငံသားေတြလဲ ဒီတႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္မွာ သိသိသာသာကိုမ်ားလာပါတယ္။ ျဖစ္လာတဲ့အက်ိဳးဆက္က Public Transport  ေတြ  တခါတေလ တက္လို႕မရေလာက္ေအာင္ က်ပ္လာတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ရုံးတက္ခ်ိန္ ရုံးဆင္းခ်ိန္ေတြ မွာဆိုပိုဆိုး ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတုံးက တခ်ိဳ႕ ပါတီ ေတြက Adora တို႕လို ႏိုင္ငံျခားသား ေတြေၾကာင့္ ရထားေတြ ကားေတြ က်ပ္ျပီး Breakdown ျဖစ္တာဆိုတာမ်ိဳး ၾကားဘူးထားေတာ့ တခါတေလ ဒီႏိုင္ငံသား သူငယ္ခ်င္းေတြ ရထားက်ပ္ေၾကာင္း ညည္းၾကတိုင္း စိတ္ထဲမွာ ငါတို႕ေၾကာင့္မ်ားလားဆိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ဧည့္သည္ဆိုတဲ့ အငံု႕စိတ္ကေတာ့ လူတိုင္းမွာ နဲမ်ားမဆို ရွိမယ္ထင္တာပါပဲ။ 

ရထားက်ပ္ တာ နဲ႕ ပက္သတ္တဲ့ ကာတြန္းေလးေတြၾကည့္ပါ အံုး။

ပံုထဲကအတိုင္း တခါတေလ ရထားေပၚတက္လို႕ရတာကိုက ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းေနပါတယ္။ ရုံးေနာက္မၾက ေတာ့ဘူးေလ။

ဒီပံုကေတာ့ ရထားေပၚကသူေတြကို ဆင္းခြင့္မေပးဘဲ ရထားအရပ္မွာအတင္းလုတက္ၾကတဲ့ သဘာဝကို ေလွာင္ထားတာပါ။ ကိုယ္က အဲဒီလို မတက္လို႕ ရထားေပၚကလူလဲဆင္းအျပီး၊ အျပင္ကတိုးတက္တဲ့သူေတြလဲတက္ အျပီး ရထားေပၚရပ္စရာ မရွိျပည့္က်ပ္သြားလို႕ ရထားလြတ္သြားေပါင္းလဲ မနဲပါဘူး။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္ၾကတာ လို႕ Adora ေတာ့ မျမင္မိပဲ "သူ႕အရပ္ နဲ႕ သူ႕ဇတ္ပဲ"လို႕ ထင္ပါတယ္။ Bus ကားမွာေတာ့ အဲဒီ ျပသနာ မရွိပါဘူး။ အမ်ားအားျဖစ္ တန္းစီျပီး တက္ၾကရတာကိုး။

ကဲ အဲဒီလို ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ ရထားေပၚ ေရာက္ျပီ ဆိုပါစို႕။ ေနာက္ထပ္ ၾကဳံရမွာက Reserved seat ျပသနာပါ။ ရထားတြဲတိုင္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခံုတန္း ၂တန္းရွိပါတယ္။  ထိုင္ခံုတန္း ၂တန္းရဲ့ ဘယ္ဘက္ နဲ႕ ညာဘက္ ေထာင့္ဆုံး ၄ ခံုက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြ နဲ႕၊ မသန္စြမ္းသူေတြ အတြက္ သက္မွတ္ထားတာပါ။  


တခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြကေတာ့ သက္မွတ္ထားတဲ့ခံုေတြမွာ ဖယ္ေပးရမဲ့အတူတူ မထိုင္ၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ထိုင္ေပမဲ့ ဖယ္ေပးရမဲ့သူလာရင္ ခ်က္ခ်င္းထျပီးဖယ္ေပးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ ထိုင္ျပီးရင္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေရာင္ေဆာင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူလာလာ ထမေပးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးအုပ္စု ကေတာ့အဆိုးဆုံးပါ။ သက္ၾကီးရြယ္အို၊ ကေလးငယ္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြအတြက္ ဖယ္ေပးတဲ့ခံုကို မသိခ်င္ေရာင္ေဆာင္ျပီးအတင္းဝင္ထိုင္တာပါ။ 


Adora က ဒုတိယအုပ္စု ထဲမွာပါ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ စီးျဖစ္တဲ့ေန႕ေတြမွာပါ။ ထိုင္ခံုမွာလူလဲလြတ္ေန၊ ဖယ္ေပးရမဲ့သူဘယ္သူမွ မရွိရင္ Reserve seat မွာထိုင္ျဖစ္ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရထားေပၚမွာထိုင္ရတာ လူသက္သာေပမဲ့ စိတ္ပင္ပန္းပါတယ္။ မ်က္စိကတခ်ိန္လုံးလိုလို ဘယ္သူမ်ားထိုင္ခံုလိုမလဲ လို႕ လိုက္ၾကည့္ေနရတာ မို႕လို႕ပါ။အထူးသျဖင့္ သက္မွတ္ထားတဲ့ခံုေတြမွာ ထိုင္မိရင္ေပါ့။ အလုပ္ပိတ္ရက္ ရုံးအားရက္ ဖိနပ္အျမင့္စီးစရာမလိုတဲ့ ရက္ေတြမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ သက္သက္သာသာရွိတဲ့ စီးေနၾကဖိနပ္မ်ိဳး စီးတဲ့ေန႕မ်ိဳးမွာေတာ့ ထိုင္ခံုရလဲ မထိုင္ျဖစ္ပါဘူး။ ရထားျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္ေနျမင္ေနၾက ျမင္ကြင္းေတြ ၾကည့္ျပီးလိုက္သြား တာပါပဲ။

အေပၚက ကာတြန္းေလးကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က FB မွာ ရွယ္ထားတာပါ။ ဟိုအရင္တုံးက SG ကရထားေတြမွာ reserved seat မရွိပါဘူး။ ထိုင္ေနတဲ့ သူေတြထဲက တေယာက္က ထေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ reserved seat စနစ္ ေျပာင္းလိုက္လဲ ဆိုတာေသခ်ာ မသိေပမဲ့ ဒီ စနစ္ ေၾကာင့္ ကာတြန္းထဲမွာျပထား သလို " ငါထိုင္ေနတာ reserved seat မွ မဟုတ္ပဲ၊ သက္မွတ္ထားတဲ့ခံုမွာထိုင္ထားတဲ့ သူဖယ္ေပး လိမ့္မေပါ့" ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး လူေတြရဲ့စိတ္ထဲမွာ ပိုမ်ားလာတယ္ လို႕ Adora ေတာ့ျမင္ပါတယ္။ SG ကမီဒီယာ နဲ႕ STOMP လို website မ်ိဳးေတြမွာလဲ reserved seat မွာထိုင္ျပီး အိပ္ေနမိတဲ့ သူကို အျပစ္ျမင္ၾကျပီး  ထိုင္ခုံလိုအပ္ ေနတဲ့သူကို ထမေပးတဲ့ ေဘးကထိုင္ေနသူမ်ား ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေျပာၾကပါဘူး။ လူသားခ်င္းစာနာမႈ ရွိဖို႕ သတိေပးတဲ့ စနစ္ေပမဲ့  လူေတြကဒီစနစ္ေၾကာင့္ပိုျပီး တကိုယ္ေကာင္းပိုဆန္လာၾကသလားလို႕ေတြးမိလို႕ ပါ။ ဘယ္အရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တမင္ သက္သက္ အတင္းလုပ္ယူရတာမ်ိဳး ဆိုရင္ဘာမွမေကာင္းဘူးေနာ္။

ဘာရယ္မဟုတ္ ရထားေပၚမွာရုံးသြားရင္း ေတြးမိတာေလးေတြခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။