ရင္ထဲကသၾကၤန္ ၃

သၾကၤန္မွာ သူမ်ားေတြရဲ့မ႑ာပ္ေတြသြားဖူးသလို တကၠသိုလ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြ  မ႑ာပ္လုပ္တုန္းကလဲ သြားကူဖူးပါတယ္။ က်မရဲ့အေတြ႕အၾကဳံအရကေတာ့ စိတ္လြတ္လက္လြတ္နဲ႕ ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ သူမ်ားမ႑ာပ္သာ ပိုက္ဆံေပးျပီးသြားလိုက္ပါ။ ကိုယ္တိုင္မ႑ာပ္လုပ္တာ စိတ္ပင္ပန္းသလို တာဝန္လဲအရမ္းၾကီးတာပါ။ စပြန္စာရွာရတာ၊ သစ္ရွာရတာ၊မ႑ာပ္ေဆာက္မဲ့သူရွာရတာ၊ ၄ရက္စလုံး ေရမျပတ္သြားေအာင္ စီစဥ္ရတာ၊ ျပီးေတာ့အစားအစာ၊ သီခ်င္း၊ေဆာင္းေဘာက္ ရွုပ္ေနတာပါပဲ။ ခုမ်ားဆို ဒီေဂ်နဲ႕ ဘာနဲ႕ဆိုပိုေတာင္ရွုပ္ပါလိမ့္အံုးမယ္။  ကိုယ့္မ႑ာပ္ကို လူသိေအာင္လဲ ေၾကာ္ျငာရေသးတယ္။ ဒါမွ ဝင္ထားသမွ်ေငြေတြ ျပန္ရျပီး အရင္းေလာက္က်မွာကိုး။ စပြန္ဆာ၊ အလႉေငြထည့္တဲ့သူေတြမ်ားရင္ေတာ့ ပူစရာမလိုလွပါဘူး။ က်မတို႕က ပထမဆုံးစလုပ္တဲ့သူေတြ ထုံးစံအတိုင္း အိုးနင္းခြက္နင္း၊ ျပသနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႕ စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြခြက္ခြက္လန္ေအာင္ရွုံးၾကပါတယ္။ ရွုံးမယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိေနျပီးသားဆိုေတာ့ သၾကၤန္အၾကတ္ေန႕ မ႑ာပ္မွာေန႕လည္စာေဝျပီးလို႕ ပိုေနတဲ့ထမင္းဘူးေတြကို က်မတို႕မိန္းကေလးေတြကို စရိတ္ကာလိုကာျငား ကူျပီးေရာင္းခိုင္းလို႕ ရွက္ရွက္နဲ႕ေရာင္းေပးဘူးတာေတာ့အမွတ္တရပါပဲ။အဲဒီႏွစ္ကစျပီး ဘယ္သူမွမ႑ာပ္လုပ္ဖို႕ စကားမစေတာ့ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စတုဒီသာ မုန္႕လုံးေရေပၚလုပ္ၾကတာကိုလဲ မေမ့ပါဘူး။ အခ်ိန္က ပထမႏွစ္တက္ေနတုန္းအခ်ိန္။ မုန္႕ထဲမွာ ထန္းလွ်က္နဲ႕ ငရုတ္သီးစိမ္း ထည့္ျပီးလုံးတာေလာက္ေတာ့ဘာခက္လိမ့္မလဲလို႕ ကိုယ့္ဘာကိုအထင္ေတြၾကီးျပီး လုပ္ၾကတာ ထြက္လာတဲ့ မုန္႕လုံးေရေပၚက မာလိုက္တာမွ ေက်ာက္ခဲေလးေတြလိုပဲ။  မုန္႕လုံးေရေပၚကို ကားရပ္ျပီးယူၾကတဲ့ သၾကၤန္ကားေပၚကသူေတြကို "နည္းနည္းေတာ့ မာသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းတယ္" လို႕ေျပာေျပာျပီးေဝတာ မွတ္မိေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံး က်မတို႕ရဲ့ အလြန္မာေသာ မုန္႕လုံးေရေပၚေတြ မကုန္ႏိုင္ေတာ့ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ပစ္ေပါက္ကစားရင္း က်မတို႕ရဲ့ စတုဒီသာပြဲေလးအဆုံးသတ္သြားေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆုံးသၾကၤန္အတတ္ေန႕ေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ လြမ္းသလိုလို၊ စိတ္မေကာင္းပဲျဖစ္သလိုလိုနဲ႕။ မ႑ာပ္ေတြေပၚက လူအခ်င္းခ်င္းလဲ "ဒီေန႕ ေနာက္ဆုံးေန႕ေနာ္။ထိုင္မေနနဲ႕။ ေနာက္ေန႕ဆို ေရပက္ခ်င္လို႕ေတာင္ ပက္လို႕မရဘူး" ဆိုျပီး ေအာ္ေနၾကေတာ့ လူက ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႕ဆိုတာမ်ိဳး စိတ္ကမၾကည္။ ရခိုင္ဘက္မွာ ( က်မ အမွတ္မွားေနရင္ ျပင္ေပးၾကပါအံုးေနာ္) ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႕အထိေရပက္တယ္ၾကားဖူးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ "အတတ္ေန႕ညကို တေယာက္ေယာက္ကမ်ား ရခိုင္ဘက္ကားနဲ႕သြားမယ္ လိုက္ခဲ့" လို႕ေခၚရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေတြးမိတာခဏ၊ ခဏ။ မ႑ာပ္ကေရသိမ္းျပီဆိုရင္လဲ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ျမိဳ႕ေတာ္ဝင္မ႑ာပ္မွာ ညမိုးခ်ဳပ္အထိ အကအလွေတြ၊ ဆုေပးပြဲေတြကို ေရစိုစိုနဲ႕ ေငးခ်င္ေသးတာ။ကိုယ္ေတြကသာ တေနကုန္ မေမာမပန္းနဲ႕ သြားခ်င္ေသးေပမဲ့ ညေနဘက္ ေရသိမ္းခ်ိန္မ႑ာပ္မွာလာၾကိဳရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအကိုမွာေတာ့ မ႑ာပ္ကိုညေန ၅နာရီ၊၆နာရီေလာက္ေရာက္ဖို႕ကို အိမ္ကအေစာၾကီးထြက္ရတာ သိေနတာဆိုေတာ့ အားနာစိတ္နဲ႕ တခါမွမေတာင္းဆိုဖူးပါဘူး။ အေဖကေတာ့ သၾကၤန္တြင္းကားကိုမေမာင္းခ်င္။ ဒီေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္၊  ေရမိုးခ်ိဳး၊ ထမင္းစားရင္းနဲ႕ TVေရွ့မွာထိုင္ျပီး သတင္းၾကည့္ရပါတယ္။ ႏွစ္ဆန္း၁ရက္ေန႕ မနက္ေစာေစာ မိသားစုနဲ႕ ဘုရားသြား ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္၊ ညေနက်ေတာ့ ရက္ကြက္ထဲက တရားပြဲမွာ အိမ္ကအတာအိုးေလးသြားထားရင္း မိဘေတြနဲ႕တူတူ တရားနာ။  ႏွစ္တိုင္းျမင္ေတြ႕ဖူးေနၾက၊ လုပ္ေနၾကသူေတြအတြက္ သိပ္မထူးဆန္းလွေပမဲ့ က်မတို႕လိုအေဝးေရာက္ျပီး သၾကၤန္ကိုလြမ္းေနရသူေတြအတြက္ေတာ့ အားလုံးအမွတ္ရစရာေတြၾကီးပါပဲ။

ျမန္မာအသိုင္းအဝန္းမ်ားတဲ့ စလုံးမွာေနေတာ့ ျမန္မာနည္းတဲ့အျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႕စာရင္ ဆမ္ဘာဝမ္သၾကၤန္တို႕၊ ပိုလီသၾကၤန္တို႕သြားရင္း စိတ္ေျဖစရာရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ တႏိုင္ငံလုံး အံုးအံုးႂကြက္ႂကြက္နဲ႕ ၄ရက္တိုင္တိုင္ေပ်ာ္ၾကတဲ့ ပြဲနဲ႕ေတာ့အရသာဘယ္တူမလဲေနာ္။ ဒီႏွစ္သၾကၤန္မတိုင္ခင္က facebook ေပၚမွာ အံ့အားသင့္စရာ ေၾကျငာတခုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မ႑ာပ္မွာ ၂၅ႏွစ္ေအာက္၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ကေန ဘယ္ေလာက္အတြင္းရွိတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို ဖိတ္ေခၚတဲ့သတင္း။ ၂၀ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေက်ာ္ျပီး အရြယ္ေတာ္တစိတ္ဟိုင္းေနတဲ့က်မကိုေတာ့ ဘယ္ မ႑ာပ္မွလက္ခံမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ေတြးမိလိုက္ေသး။

သၾကၤန္တြင္း facebook မွာတက္လာတဲ့သတင္းဓာတ္ပံုေတြထဲ လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴးဝတ္စားထားျပီး ကေနတဲ့ မိန္းခေလးေတြပံုတႏွစ္ထက္တႏွစ္မ်ားလာတာကိုေတြ႕ရတာေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးရယ္။ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြတင္တဲ့ပံုေတြထဲ လံုလံုျခံုျခံု ေခတ္နဲ႕အညီဝတ္စားဆင္ရင္ျပီး ေရကစားၾကတဲ့ မိန္းခေလးပံုေတြ၊ စတုဒီသာမ႑ာပ္ေေတြ႕ရျပန္ေတာ့ ျမန္မာျပည္သၾကၤန္က ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈလုံးဝေပ်ာက္၊  ျမန္မာမိန္းခေလးေတြ ေဖာ္ခြၽတ္ ဝတ္စားျပီး လူငယ္ေတြမူး႐ူးေသာက္စားၾကတဲ့ပြဲလို႕ ေရးၾကတာေတာ့ စိတ္ထဲ မခံခ်င္ျဖစ္တာလိုလို ဝမ္းနည္းတာလိုလိုနဲ႕။ ကိုယ္ကိုတိုင္ျပန္ျပီး မ်က္စိနဲ႕ျမင္တာမဟုတ္ေတာ့လဲ ကိုယ္တိုင္မ်က္စိနဲ႕ ျမင္ခဲ့တဲ့ျမင္တဲ့သူေတြနဲ႕ေတာ့ မျငင္းေတာ့ပါဘူး။ က်မမွာ က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သၾကၤန္ ကိုဘယ္လိုအရိပ္ဆိုးမ်ိဳးမွမရွိေစခ်င္တဲ့ စိတ္ကလဲမ်ားေနတာကိုး။

" အင္တာနက္ေတြေခတ္စားျပီး အြန္လိုင္းမီဒီယာေတြနဲ႕ အင္မတန္လက္လွမ္းမွီလာတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ မ်က္လုံးထဲအျမင္မေတာ္တာတခုေတြ႕တိုင္း ဝိုင္းဝန္းျပီးဘယ္လိုထိန္းသိမ္းရမလဲ၊ ျပဳ ျပင္ၾကမလဲ စဥ္းစားၾကရမဲ့အစား ဖုံးထုတ္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး အြန္လိုင္းေပၚတင္လိုက္မဟဲ့ ဆိုတဲ့စိတ္ေတြပိုမ်ား လာၾကသလားလို႕ က်မေတာ့ထင္တာပဲ။"

 သၾကၤန္မတိုင္ခင္ကတည္းက facebookေပၚမွာ နာမည္မ်ိဳးစုံနဲ႕ Pageေတြတခုျပီးတခုေပၚလာလိုက္တာမ်ား ..."သၾကၤန္ ဓာတ္ပံုလန္းလန္းေလးမ်ား" တို႕ "သၾကၤန္မွာ ေဖာ္တဲ့သူမ်ား" ဆိုတဲ့နာမည္ေပါင္းစံုနဲ႕ေလ။ မေကာင္းတာၾကီးကို ဒါလုံးဝမေကာင္းဘူးလို႕လူမ်ားျမင္ေအာင္ ေၾကျငာေနမဲ့အစား ဘယ္လိုဝိုင္းဝန္းျပီးျပဳျပင္ၾကရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားျပီးလက္ေတြ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကတာအက်ိဳးမရွိပါလား။

စိတ္ကူးနဲ႕လက္ေတြ႕တထပ္ထဲၾကခဲ့ရင္ေပါ့ေလ.. သၾကၤန္မတိုင္ခင္ ၃-၄ရက္ေစာျပန္ျပီး မဂၤလာေစ်းကအေဒၚဆိုင္ကိုလိုက္ကူရင္း အသိေတြနဲ႕ေစ်းထဲမွာေတြ႕ရင္ ခြင့္ေတာင္းျပီးေရလိုက္ေလာင္းအံုးမယ္။  အၾကိဳမတိုင္ခင္တရက္ ၾကရင္ေတာ့ ခုသိပ္မစည္ေတာ့ဘူးလို႕ေျပာၾကတဲ့ စေကာ့ေစ်းကိုသြားလည္ျပီး မုန္႕ေလးဘာေလးစား။ ညေနပိုင္းေရာက္ရင္ ဟိုးအရင္ကလို မ႑ာပ္ေတြမ်ားတဲ့လမ္းေဘးမွာ ကားထိုး၊ သူငယ္ခ်င္းတစုနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မ႑ာပ္ေတြေငးခ်င္ေသးတာ။ အၾကိဳေန႕မနက္ေစာေစာ အေမနဲ႕ ဟင္းခ်က္စရာေစ်းကိုလိုက္၊ အဝါေရာင္ပိေတာက္ပန္းေတြတဝ ဝယ္၊ အိမ္ေရာက္ရင္ သိၾကားမင္းၾကီးကိုၾကိဳဖို႕ အေမနဲ႕အတူတူအတာအိုးေလးထိုးေပါ့။ ျပီးျပီဆိုရင္ ရက္ကြက္ထဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရိပ္သာတခုခုမွာျဖစ္ျဖစ္ သက္ၾကီးအဖိုးအဖြားေတြကို လက္သည္းေျခသည္းညွပ္၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးခ်င္တယ္။အက်ေန႕ဆိုရင္ ေရကစားလို႕ရျပီ။ မနက္ပိုင္းေရကစားျပီး ညေနက်ရင္ေတာ့ ဟိုအရင္ကမေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ မုန္႕လုံးေရေပၚစတုဒီသာကို မေက်ပြဲျပန္ႏႊဲရင္း လာသမွ် လူေတြ၊ ေရပက္ခံကားေတြကိုေဝမယ္ေလ။ အၾကတ္ေန႕နဲ႕ အတတ္ေန႕ ေန႕လည္ပိုင္းကို လိုက္ၾကည့္ထားတဲ့မ႑ာပ္ တခုခုမွာထိုင္ျပီးေရပက္။ အတတ္ေန႕ေန႕လည္စာစားျပီးခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေရပက္ခံကားေလးနဲ႕ ျမိဳ႕အႏွံ႕လည္ရင္း ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္မ႑ာပ္ေရွ႕မွာ ညဘက္အထိ အကအလွေတြ၊ ဆုေပးပြဲေတြၾကည့္ရင္း ျမန္မာႏွစ္ကူးကိုၾကိဳၾကတာေပါ့။ ေနာက္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ က်မစိတ္ကူးေတြအေကာင္အထည္ေပၚပါေစေလ။

ရင္ထဲကသၾကၤန္ ၁
ရင္ထဲကသၾကၤန္၂